ناتوان

صبح رفتم دانشگاه تا ساعت پنج و نیم سرکلاس ولی هفت رسیدم خونه

همش از صبح دویدم و راه رفتم. همش. توی جشنواره فجر هم شرکت کردم =)

توی دستشویی یه سوسک دیدم. قفل شده بودم کامل، جیغ میزدم فقط. راحت میشد خم شم و در رو باز کنم. نمیتونستم. التماس میکردم به ادم های بیرون یکی یه کاری کنه. درو باز کردن من اومدم بیرون. داشتم فک میکردم من چقدر نخواهم تونست تنها زندگی کنم. و اینکه باید این فوبیارو درمان کنم چون میخام از خونواده جدا که شدم برم سفر و یه مسافر هیچهایک باشم و نمیشه از حشره بترسم. سرماخوردم. یه چیزی درونم بهم میگه که شکست خورده‌م. بلند اینرو بهم میگه و من التماسش میکنم بس کنه. خسته‌م. خیلی خسته. کسی سراغم نمیاد. ول شدم این گوشه جهان همچنان بی‌کس و سر در گریبان. چرا انقدر ناتوانم؟ 

پ‌ن: حس میکنم اینجا ادمایی میان که نمیخام، ادرسو به محض پیدا کردن حوصله عوض میکنم خدا بخاد

ارزو

برام ارزوی خوب کنید خواهش میکنم

جریان

یعنی میشه بخابم و تو سیاهی فرو برم؟ به ارامش برسم درحالیکه شما هنوز دغدغه ی زندگی رو دارین. من تموم شم. تمومِ تموم. جریان زندگی شما دوباره از صبح ادامه داشته باشه و جریان من امشب تموم شده باشه.

درون

من حس میکنم مشکلمو پیدا کردم دلیلشو 

ولی هنوز راه‌حلی ندارم براش

دارم درون اشتباهاتم به‌گا میرم :)

حافظ

همین الان با جنسن تماس تصویری رفتم.

راسش نوع تفکری که ازش سراغ دارم اصلا به ذهنم نیورد که مرسا روسری! 

ولی وقتی رفتم رو تماس خندید :/ من پشیمون شدم. گفتم شاید نباید اینکارو میکردم. شاید فک کنه من میخام جلوش خودنمایی کنم یا چمیدونم جوگیر شدم. چرا جنسن که منو انقد خوب میشناسه باید از پشت تماس تصویری، از جلوش بی‌قلاده بودنم بخنده؟ 

بعد فک میکنم چرا سخت میگیری؟ هر دلیلی میتونه باشه

بعد بهم گفت موهامو کوتاه کردم باهام قهره و من خیلی وخته موهامو کوتاه کردم و همون موقم گذاشتم پروفایل توئیتر :/ هیچی دیگه کُلی تحت تاثیر رفتارش تو شوک بودم 

چی براتون اورد حافظ؟

من اون غزله که خوشا دلی که مدام از پی نظر نرود...

هوم. حافظم فهمید دیگه. 

راسش خوبه که فردا اولِ ماهه. امیدوارم تلاش کنم.

دلیل

دیشب یهو بی مقدمه به کریستوفر گفتم چرا نمیمیرم من؟ حس میکنم اضافی‌ترین موجود رو کره زمینم. 

من یه لوزر واقعی‌م. تنها قسمتی که با ونوم ارتباط برقرار کردم همون تیکه بود که گفت من میخام اینجا بمونم چون تو سیاره‌ی خودم مث تو لوزرم. منم میخام از سیاره‌م فرار کنم. 

حالم خوب نیست. دنبال چیزی میگردم که نیست. راهی رو میرم که قبلا توش باختم و راه جدیدی پیدا نمیکنم. این زندگی منه. یه چیزی شبیه اینساید لوین دیویس. 

باید کی باشم؟ باید چجوری باشم؟ خودم چه شکلیه؟ خودم کیه؟ من چقدر دورم ازش؟ چقدر نمیفهممش؟ چرا هنوز دارم ادامه میدم؟ چرا هنوز داری ادامه میدی مرسا؟ حتمن دلیلی داری؟ دلیلی داری؟

پ‌ن: اخر قسمت ۷ از سریال 13 reasons why رو استوری کردم و هزار بار دیدمش. هزار بار

گوهه

نمیدونم اینکه همیشه خسته‌م دلیلش اون قضیه طبع سرده یا کمبود اهن بهرحال خیلی گوهه

گوه

خب بعد از اصرار کردن برا حرف زدن به چندین روش کسی رو نیافتم و گوه تو زندگی😑😂

حرف بزنیم

بیاید اینجا سر یه موضوع بیخود مثل مسخره بودن ونوم حرف بزنیم.

تنفر

خیلی استرس دارم 

داره گریه‌م میگیره و هیچکسو ندارم که بهش بگم خیلی استرس دارم و نمیدونم چیکار کنم

ازشون متنفرم